Non-cooperative intelligent control agents (ICAs) with dedicated cost functions, can lead the SYSTEM to poor performance and in some cases, closed-loop instability. A robust solution to this challenge is to place the ICAs at the feedback Nash equilibrium point (FNEP) of the differential game between them. This paper introduces the DESIGNation of a robust decentralized infinite horizon LQR control SYSTEM based on the FNEP for a linear time-invariant SYSTEM. For this purpose, two control strategies are defined. The first one is a centralized infinite horizon LQR (CIHLQR) problem (i.e. a supervisory problem), and the second one is a decentralized control problem (i.e. an infinite horizon linear-quadratic differential game). Then, while examining the optimal solution of each of the above strategies on the performance of the other, the necessary and sufficient conditions for the equivalence of the two problems are presented. In the absence of the conditions, by using the least-squares error criterion, an approximated CIHLQR controller is presented. It is shown that the theorems could be extended from a two-agent control SYSTEM to a multi-agent SYSTEM. Finally, the results are evaluated using the simulation results of a Two-Area non-reheat power SYSTEM.

زمینه و هدف: نواقص حرکتی شامل همی پارزی، عدم هماهنگی و اسپاستیسیته از رایج ترین آسیب های بعد از سکته مغزی هستند. بیشتر بیماران در طی زمان در بعضی از این نواقص بهبود می بابند که البته میزان آن در بیماران مختلف متفاوت می باشد. شواهدی هست که نشان می دهد افزایش شدت و کمیت درمان پس از سکته مغزی می تواند بهبود را افزایش بخشد. توانبخشی حرکتی این بیماران شامل ترکیبی از تکنیک های حرکت درمانی است که در بسیاری از کلینیک های کاردرمانی انجام می گیرد. اما در این روند توانبخشی به امواج مغزی بیماران سکته مغزی و تاثیری که این امواج می تواند بر حرکت داشته باشد توجهی نمی شود. یکی از این امواج تتا می باشد، لذا هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر همراه کردن کاردرمانی و نوروفیدبک بر درمان حرکتی بیماران سکته مغزی می باشد.روش بررسی: این مطالعه بصورت طرح تک آزمودنی Single-SYSTEM DESIGN (AB) بر روی 2 بیمار سکته مغزی انجام شد. در طی فاز پایه عملکرد اندام فوقانی و تحتانی بیماران (با استفاده از آزمون های فوگل-مایر و برگ)، سه روز در هفته و به مدت 4 هفته مورد ارزیابی قرار گرفته و مداخلات کاردرمانی هم انجام شد. پس از اتمام این دوره فاز درمان آغاز گردید که ترکیبی از کاردرمانی و نوروفیدبک است و مدت آن نیز 4 هفته بود. سپس نتایج ارزیابی های فازهای پایه و درمان مورد تجزیه و تحلیل آماری قرارگرفت.یافته ها: هر دو بیمار بهبودی معنی داری را در عملکرد اندام فوقانی (بیمار 1، 81.1% و بیمار 2، 68.1%) و تحتانی (بیمار 1، 73.1% و بیمار 2، 75.4%) در آزمون فوگل-مایر و برگ (بیمار 1،51.6 % و بیمار 2، 68.1% ) نشان دادند.نتیجه گیری: باتوجه به بهبودی قابل توجه در عملکرد اندام فوقانی و تحتانی بیماران به نظر می رسد همراه کردن نوروفیدبک با درمانهای رایج کاردرمانی، می تواند نتایج بالینی بهتری در بر داشته باشد. اگرچه به مطالعات بیشتر در آینده نیاز است.

زمینه و هدف: نقایص حسی از جمله عوارض شایع سکته های مغزی هستند و مطالعات مختلف میزان شیوع این نقایص را در بیماران سکته مغزی بین 11 تا 85% گزارش نموده اند. علیرغم اینکه نقایص حسی سبب کاهش کیفیت حرکات اندام فوقانی، ضعف در انجام حرکات مهارتی و ضعف در مهارت های گرفتن شده و میتوانند منجر به کاهش سطح فعالیت در سمت مبتلا، تطابق فرد به زندگی با یک دست و نهایتا کاهش کیفیت زندگی فرد شوند اما بندرت در برنامه های توانبخشی بیماران سکته مغزی مورد توجه قرار میگیرند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر بازآموزی حسی بر بهبود عملکرد اندام فوقانی همی پلژیک در بیماران سکته مغزی می باشد.روش بررسی: این مطالعه بصورت (Single-SYSTEM DESIGN (AB بر روی 5 بیمار سکته مغزی مزمن انجام شد. در طی فاز پایه عملکرد اندام فوقانی بیماران (با استفاده از آزمون Fugl-Meyer) نقایص حرکتی اندام فوقانی (با استفاده از آزمون Motoricity Index) و مهارت دستی آنان (با استفاده از آزمون Box and Block) در فواصل سه روز یکبار مورد ارزیابی قرار گرفت و پس از رسیدن به الگوی ثابت در تغییرات، فاز درمان آغاز گردید. بیماران در این فاز به مدت 6 هفته تحت درمان بازآموزی حسی قرار گرفتند. درمان بر پایه اصول بازآموزی حسی و برحسب توانایی ها و ناتوانی های بیماران با تعیین محل و تعداد لمس ثابت و متحرک آغاز گردیده و با تکالیف تمایزی پیشرفته تر مانند گرافستزیا ادامه یافت. سپس نتایج ارزیابی های فازهای پایه و درمان مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: 4 نفر از بیماران مورد مطالعه بهبودی معنی داری را در عملکرد اندام فوقانی نشان دادند و تمامی آنان به بهبودی معنی داری در نقایص حرکتی و نیز مهارت دستی دست یافتند.نتیجه گیری: با توجه به بهبودی قابل توجه در عملکرد و نقایص حرکتی اندام فوقانی و نیز مهارت دستی بیماران مورد مطالعه بدنبال بازآموزی حسی، به نظر می رسد این مداخله می تواند مداخله درمانی موثری در توانبخشی بیماران سکته مغزی باشد، اگرچه مطالعات بیشتر با حجم نمونه بزرگتر نیاز است.

Intracytoplasmic sperm injection (ICSI) is one of the most successful techniques of Assisted Reproductive Technology (ART) and is mostly in use for the treatment of infertility with male factors. In this method, before injecting sperm into the intracytoplasmic of the oocyte, cumulus cells around the oocyte must be stripped to facilitate the injection process. To achieve this, both enzymatic and mechanical methods are used in embryological laboratories for denudation, which has major deficiencies, including the possibility of damaging the oocyte prior to the injection process. In this research, a microfluidic-based device is introduced for the separation of cumulus cells around the oocyte with minimum manual operations. The results prove high efficiency, and non-destructive denudation of the oocyte with the reduced amount of culture medium leads to the low-cost preparation process of oocytes. The process can also be integrated with ICSI chips under development and will be reported shortly.

1این مطالعه مؤلفه های انگیزشی را در سیستم های رتبه بندی معلمان و تأثیر آن ها بر انگیزۀ رشد حرفه ای بررسی می کند. با استفاده از یک رویکرد مرور سیستماتیک، متون مربوط به سیستم های رتبه بندی معلمان، انگیزش و ادبیات توسعه حرفه ای را بررسی می کند. با بررسی متون مختلف و یافته های پژوهشی در مورد انگیزش معلم، عوامل مؤثر بر رتبه بندی معلمان بر اساس شایستگی های عمومی، تخصصی و حرفه ای و همچنین تجربه شناسایی می شوند. این مطالعه با ترسیم موازی با نظریۀ انگیزشی هرزبرگ، توصیه هایی را برای تقویت انگیزه معلم و رضایت شغلی از طریق بهبود در سیستم رتبه بندی ارائه می دهد.

هدف اصلی این پژوهش تصمیم گیری درباره امکان ایجاد و گسترش تمرکززدایی در نظام برنامه ریزی درسی کشور و در نهایت طراحی الگوی مناسب برای برنامه ریزی درسی منطقه ای است. مقاله حاضر از چهار بخش اساسی تشکیل شده است: نخست پیشینه نظری و پژوهشی تمرکززدایی در نظام های برنامه درسی تشریح شده و در گام بعدی، پس از انجام مطالعات مورد نیاز در منابع داخلی و خارجی، الگوی نظام برنامه درسی منطقه ای در قالب 16 مرحله طراحی و معرفی گردیده است. بحث بعدی، اعتباربخشی الگوی طراحی شده از منظر صاحب نظران دانشگاهی و کارشناسان وزارت آموزش و پرورش می باشد؛ که اکثریت قریب به اتفاق گروه های نمونه اجزا و مولفه های مختلف الگوی طراحی شده را مورد تایید و تصدیق قرار داده و آن را مطلوب ارزیابی کرده اند.